Ustawa Zgromadzenia Reprezentantów
Wolnego Miasta Krakowa

z dnia 27 grudnia 1819 r.

O zabezpieczeniu funduszów po zmarłych Beneficjantach.

Dziennik Rozporządzeń Rządowych Wolnego, Niepodległego
i Ściśle Neutralnego Miasta Krakowa i Jego Okręgu z 1820 r.

Nr 4557 DGS

My, Prezes i senatorowie Wolnego, Niepodległego
i Ściśle Neutralnego Miasta Krakowa i Jego Okręgu.

Wszem, wobec i każdemu z osobna, komu o tym wiedzieć należy, a mianowicie mieszkańcom Wolnego Miasta Krakowa i Jego Okręgu wiadomo czynimy, iż na posiedzeniu Zgromadzenia Reprezentantów w dniu 27 grudnia 1819 r. stosownie do projektu od Senatu w formie konstytucyjnej przesłanego, uchwalone zostało jednomyślnością prawo tyczące się zabezpieczenia całości funduszów religijnych, na przypadek zejścia którego z posiadaczy beneficjów kościelnych; mocą którego toż Zgromadzenie Reprezentantów chcąc zabezpieczyć całość funduszów uposażenie instytutów religijnych stanowiących, które jak doświadczenie przekonywa na znaczne stąd wystawione są straty, iż po zejściu posiadaczów beneficjów kościelnych sukcesorowie otwarte po nich spadki obejmują, bez poprzedniego wynagrodzenia szkód, jakie ciż beneficjaci funduszowi w ciągu posiadania wyrządzili, zgodnie z zasadami do nowego prawodawstwa, przez Nadzwyczajne Zgromadzenie Reprezentantów co do sposobu obejmowania spadków, uchwalonymi tymczasowo, aż do ogłoszenia nowego kodeksu postanawia.

[hasła: Senat Rządzący, Zgromadzenie Reprezentantów, beneficjum kościelne, beneficjaci, spadek, sukcesorowie]

Art. 1.

Nie naruszając w niczym przepisów dotąd obowiązującego Kodeksu Procedury w części II-giej w księdze II. tytule I. zawartych, a sposób postępowania przy opieczętowaniach spadków wskazujących, dodatkowo co do opieczętowań po zmar- łych beneficjatach kościelnych, aktów tych po śmierci każdego beneficjata przedsiębrać się mających, winni będą nadto z urzędu attentować wójt właściwej

gminy, dziekan miejscowy i kollator, których obowiązkiem będzie czuwać, ażeby nic pod opieczętowanie podciągniętym nie zostało, co by inwentarz kościelny lub fundi instructi własnością funduszową być okazywał. Akta Stanu Cywilnego i metryki kościelne po zmarłym pozostałe ustanowionemu in spirtitualibus przez władzę duchowną administratorowi przy opieczętowaniu wręczonymi być powinny, dla dalszego tychże aktów zapisywania.

[hasła: Kodeks Postępowania Cywilnego, opieczętowanie spadku, beneficjum kościelne, beneficjaci, kolator, wójt gminy, dziekan, akta stanu cywilnego, metryki kościelne]

Art. 2.

Wyznaczony przez Trybunał I Instancji do spisania inwentarza po zmarłym beneficjacie notariusz lub inna osoba sądowa, nim do czynności swojej przystąpi, zawiadomić ma o tym wójta właściwej gminy, miejscowego dziekana i kolatora, lub jego reprezentującego zastępcę, którzy zjechawszy natychmiast na grunt i porównawszy stan obecny majątku instytutowego z inwentarzem, według którego zmarły beneficjat tenże majątek objął, szkody, jakie by się okazać mogły wyśledzą i oneż przez biegłych oszacować rozkazawszy, pretensje stąd do masy beneficjata wynikłe do inwentarza podadzą.

[hasła: beneficjum kościelne, beneficjaci, notariusz, kolator, wójt gminy, dziekan, Trybunał I Instancji, inwentarz kościelny]

Art. 3.

Spadki otwarte po wszelkich posiadaczach beneficjów kościelnych dopiero za sądowym onych przyznaniem przez sukcesorów obejmowanymi być mają.

[hasła: beneficjum kościelne, beneficjaci, spadek, sukcesorowie]

Art. 4.

Sądy nie wprzód takowe przyznanie wydadzą, aż obejmujący sukcesorowie spadek wywiodą się świadectwem Rządzącego Senatu, iż fundusz instytutowy żadnej do pozostałej masy po zmarłym beneficjacie nie ma pretensji, lub za pretensje, jakie okazały się, w zupełności przez sukcesorów zaspokojonym został.

[hasła: Senat Rządzący, beneficjaci, spadek, sukcesorowie, pretensje do masy spadkowej]

Art. 5.

Gdy sprawdzenie stanu pozostałego instytutowego majątku i oblikwidowanie szkód przez zmarłego beneficjata instytutowi wyrządzonych, wymaga pewnego przeciągu czasu, przeto w żadnym razie po śmierci beneficjata sukcesorowie naprzeciw instytutowi o wydanie spadku prędzej sądownie działać nie będą mogli, aż po upłynieniu miesięcy trzech od śmierci beneficjata, po którym do spadku przychodzą, rachować się mających.

[hasła: beneficjaci, spadek, sukcesorowie, pretensje do masy spadkowej]

Zalecamy przeto i rozkazujemy, ażeby postanowienie to jako prawo od dnia 1 miesiąca lutego 1820 r. obowiązujące uważanym i od kogo należy ściśle wykonanym była. Dla podania zaś do publicznej wiadomości umieścić go w Dzienniku Rozporządzeń Rządowych rozkazaliśmy. Na posiedzeniu naszym dnia 31 grudnia 1819 r.

[Podpisy] Wodzicki, Mieroszewski – sekretarz generalny Senatu.

(M.P.)

Dzień ogłoszenia jest 1 lutego 1820 r.