Ustawa Zgromadzenia Reprezentantów
Wolnego Miasta Krakowa

z dnia 13 grudnia 1819 r.

O odłączeniu plebanii od klasztoru w Mogile.

Dziennik Rozporządzeń Rządowych Wolnego, Niepodległego
i Ściśle Neutralnego Miasta Krakowa i Jego Okręgu z 1820 r.

Nr 4432 DGS

My, Prezes i senatorowie Wolnego, Niepodległego
i Ściśle Neutralnego Miasta Krakowa i Jego Okręgu.

Wszem, wobec i każdemu z osobna, komu o tym wiedzieć należy, a mianowicie mieszkańcom Wolnego Miasta Krakowa i Jego Okręgu wiadomo czynimy, iż Zgromadzenie Reprezentantów używając zostawionego mu mocą art. 16 Traktatu Dodatkowego w Wiedniu dnia 3 miesiąca maja 1815 r. zawartego prawa zarządzania w inny sposób funduszami i dotacjami duchowieństwa, gdyby teraźniejszy ich użytek nie był stosowny do celu fundatorów, na posiedzeniu swoim w dniu 15 grudnia roku bieżącego 1819 stosownie do wniesionego i w myśl art. X Konstytucji poprzednio od Senatu przyjętego projektu, uchwalone zostało jednomyślnością prawo tyczące się odłączenia na zawsze plebanii kościoła parafialnego w Mogile od klasztoru XX. Cystersów tamże będących, a powierzenia pieczy dusz parafialnych kapłanom świeckim mocą którego rzeczone Zgromadzenie Reprezentantów: Uznawszy za rzecz pożyteczną i celom tak Kościoła jak i Rządu ze wszechmiar odpowiadającą, aby piecza dusz parafii mogilskiej zakonowi XX. Cystersów za istnienia w tym kraju Rządu Cesarsko-Austriackiego powierzona kapłanom świeckim do pełnienia obowiązków pasterskich przez nauki kościelne dostatecznie usposobionym na przyszłość poruczoną była, tudzież ażeby fundusze do tejże plebanii przywiązane służyły na utrzymanie plebana i dostatecznej liczby wikariuszów, w pomoc pierwszemu ustanawiających się, w moc art. 16 Traktatu Dodatkowego w Wiedniu dnia 3 miesiąca maja 1815 r. pomiędzy Trzema Najjaśniejszymi Kraj Wolnego Miasta Krakowa Protegującymi Mocarstwami zawartego, i stósownie do wniesionego od Senatu w formie konstytucyjnej projektu, stanowi:

Art. 1.

Kościół parafialny mogilski łącznie z funduszami do plebanii tegoż kościoła przywiązanymi, a w komplanacji pomiędzy Urzędem Biskupim a klasztorem mogilskim w roku 1786 zawartej i przez Stolicę Apostolską potwierdzonej, wymienionymi, na zawsze od tego klasztoru odłączonym i pieczą dusz parafialnych do kapłanów świeckich przeniesiony być ma.

[hasła: biskup krakowski, Stolica Apostolska, kościół parafialny, klasztor w Mogile, opactwo Cystersów w Mogile]

Art. 2.

Gdy ludność parafii mogilskiej wymaga pomnożenia liczby kapłanów, pieczą dusz zatrudnić się mających, przeto w pomoc plebanowi będzie dodanych dwóch wikariuszów utrzymywanych z dochodów plebanii, z których każdemu po złotych polskich 700 pleban corocznie i regularnie wypłacać obowiązanym będzie, tudzież oddać po morgu jednym ziemi na ogrody, które z pól plebańskich wydzielonymi być mają.

[hasła: kościół parafialny, proboszcz, wikary]

Art. 3.

Prawo wyboru i mianowania plebanów do kościoła parafii mogilskiej (ius patronatus) zostawia się xx. biskupom krakowskim, z tym jednak wyraźnym zastrzeżeniem, aby beneficjum to konferowanym było takim tylko kapłanom świeckim, którzy by kursa nauk teologicznych w jednym z uniwersytetów w krajach dawnego Królestwa Pol- skiego istniejących zupełnie ukończyli.

[hasła: kościół parafialny, proboszcz, biskup krakowski, ius patronatus, beneficjum kościelne, Wydział Teologiczny]

Art. 4.

Ustawa ta w niczym nie narusza prawa własności służącego Rządowi do gmachu św. Piotra w Krakowie, w posiadaniu którego jak dotąd Rząd zostawał, tak i na przyszłość przy nim niewzruszenie utrzymuje się.

[hasła: kościół św. św. Piotra i Pawła, Senat Rządzący, prawo własności]

Postanowienie niniejsze jednomyślnie przyjęte, od Prezesa Zgromadzenia Prawodawczego wraz z asesorami i sekretarzem podpisane, Senatowi Rządzącemu do ogłoszenia przesłać poleca.

Działo się i uchwalono na posiedzeniu Sejmu Rzeczypospolitej Krakowskiej, w Krakowie dnia 13 miesiąca grudnia 1819.

(podpisano) Boduszyński – Prezydujący Zgromadzenia Reprezentantów; Antoni hr. Stadnicki – asesor; Franciszek Borgiasz Piekarski – asesor; Leon Chwalibogowski – sekretarz Sejmu.

(M.P.)

Zalecamy przeto i rozkazujemy, ażeby uchwała ta jako prawo od dnia 1 stycznia 1820 r. obowiązujące uważaną i od kogo należy dopełnioną była. Dla podania zaś do publicznej wiadomości umieścić ją w Dzienniku Rozporządzeń Rządowych rozkazaliśmy. Działo się na posiedzeniu naszym dnia 20 grudnia 1819 r.

Dzień ogłoszenia 1 stycznia 1820 r.

[Podpisy] Wodzicki, Mieroszewski – sekretarz generalny Senatu.