Ustawa Zgromadzenia Reprezentantów
Wolnego Miasta Krakowa

z dnia 30 grudnia 1823 r.

Rozkład 90 000 złp na zmniejszenie podatków

Dziennik Praw Rzeczypospolitey Krakowskiey z 1824 r.

Nr 78 DGS

My, Prezes i senatorowie Wolnego, Niepodległego
i ściśle Neutralnego Miasta Krakowa i Jego Okręgu.

Wszem, wobec i każdemu z osobna, komu o tym wiedzieć należy, a mianowicie mieszkańcom Wolnego Miasta Krakowa i Jego Okręgu wiadomo czynimy, iż na posiedzeniu Zgromadzenia Reprezentantów w dniu 30 grudnia 1823 r. jednomyślnością przyjęto ustawę, mocą której toż Zgromadzenie Reprezentantów, zważywszy, iż pomnożony dochód z wyłącznego prawa sprzedaży soli o sumę 90 000 złp przez podniesienie ceny tego artykułu, w skutku układu handlowego z Rządem Królestwa Polskiego pod dniem 7 sierpnia br. zawartego, i wpływ wspomnianej nadwyżki aż do 1 czerwca 1832 r. zapewniającego, dozwala uczynić czasową ulgę w ciężarach publicznych uboższym klasom kontrybuentów, szczególniej przynależącą tym, którzy ze swobód układem powyższym dla tutejszo-krajowego przemysłu zapewnionych, małe nader lub żadnych nie odnosząc korzyści przez podwyższoną cenę soli, jako artykułu najwięcej do ich potrzeb wpływającego, nowy i niczym nie wynagrodzony ponoszą ciężar, przeto tak w zamiarze przywiedzenia do równowagi wynikłego stąd pewnych klas przeciążenia, jak niemniej zmniejszenia klasom uboższym w ogólności ciężarów publicznych, ile okoliczności skarbu dozwalają, stanowi:

Art. 1.

Z opłacanej dotąd tytułem podatku osobisto-klasyczno-przemysłowego, w moc ustawy sejmowej z dnia 5 stycznia 1821 r. przez mieszkańców Chrześcijan miasta Krakowa z przedmieściami, tudzież przez Starozakonnych w ogólności sumy 77 707 złp 10 gr. zawiesza się w poborze od dn. 1-go czerwca 1824 r. w stosunku opłacanego przez Chrześcijan i Starozakonnych tego podatku, aż dopóki powołana na wstępie

nadwyżka dochodu soli do Skarbu Publicznego wpływać będzie suma 12 213 złp, przez najuboższych kontrybuentów do Skarbu Publicznego wnoszona, których od opłacenia tego podatku uwolnionymi mieć chce.

[hasła: podatek osobisto-klasyczno-przemysłowy, monopol solny, Chrześcijanie, Żydzi, Skarb Publiczny]

Art. 2.

W celu uwolnienia od opłaty składek na szkółki początkowe przez czas w artykule poprzednim wspomniany, kontrybuentów tak miasta Krakowa jak Okręgu, też składki w duchu Statutu urządzającego szkoły początkowe opłacających, ma być suma 33 168 złp wyrównywająca wpływów i składek, tak z miasta Krakowa, jak i Okręgu, wedle sporządzonego obrachunku wybieranych, corocznie począwszy od dnia 1 czerwca r. 1824 r. aż dopóki nadwyżka w dochodzie z soli do Skarbu Publicznego wpływać będzie, w zastępstwie tychże kontrybuentów, z ogólnych dochodów krajowych, do Kasy szkół początkowych wnoszoną.

[hasła: szkoły początkowe, Skarb Publiczny, monopol solny, podatnik, kontrybuent]

Art. 3.

Z ogólnej sumy podatku dymowego przez posiadłości wiejskie okręgowe w sumie 117 862 złp corocznie do Skarbu Publicznego wnoszonego, zawiesza się w poborze od dn. 1-go czerwca 1824 r., dopóki nadwyżka z dochodu soli wpływać będzie do Skarbu, suma 39 059 złp. Resztująca zaś suma 78 803 złp. ma być na wsie i inne realności wiejskie, w stosunku opłacanego przez nie dotąd podatku dymowego, przez Biuro Rachuby w kwotach ogółowych rozłożoną, i do Skarbu Publicznego w ratach zwyczajnych wnoszoną.

[hasła: podatek dymowy, podymne, Skarb Publiczny, Biuro Rachuby, monopol solny]

Zalecamy przeto i rozkazujemy, ażeby ustawa ta za obowiązującą od dnia 1 kwietnia 1824 r. uważaną i od kogo należy dopełnioną została. Dla podania zaś do publicznej wiadomości umieścić ją w Dzienniku Rozporządzeń Rządowych rozkazaliśmy.

Działo się na posiedzeniu Senatu dnia 5 stycznia 1824 r.

[Podpisy] Wodzicki, Mieroszewski – sekretarz generalny Senatu.

(L.S.)