Rozporządzenie Senatu Rządzącego
Wolnego Miasta Krakowa

z dnia 26 stycznia 1827 r.

Rozporządzenie o opłatach sądowych,
w tym taksa dla archiwisty sądowego

Dziennik Praw Rzeczypospolitey Krakowskiey z 1827 r.

Nr 3031 DGS

My, Prezes i senatorowie Wolnego, Niepodległego
i ściśle Neutralnego Miasta Krakowa i Jego Okręgu.

Dodatkowo do rozporządzenia z 5 maja 1826 r. do L. 849 wydanego, na przełożenie Sądu Apelacyjnego, postanowiliśmy i stanowimy, co następuje:

Art. 1.

Archiwista sądowy wydając na żądanie stron w interesach prywatnych odpisy wierzytelne z akt do Archiwum złożonych, i pod zawiadowstwem jego zostających, ma prawo pobierania opłaty po złotemu od arkusza 28 wierszy po 18 sylab na każdej stronnicy mieć mającego. Jeżeli odpis 57 wierszy nie wynosi, należeć mu będzie tylko 15 gr. Za podpis, pieczęć i jedwab nic żądać nie może. Odpisy te lubo tylko w godzinach od urzędowania wolnych robione być mogą, wszelako stronom niebawnie wydawanymi być winny; dlatego na wyszukanie aktu dzień jeden, i na każdy arkusz dzień jeden przeznacza się. Na każdym wydającym się odpisie ma być położona ręką własną archiwisty. taksa niniejszym artykułem wyznaczona. Opóźnienie wydania odpisu lub niepołożenie taksy karą pieniężną od 18 do 54 złp. karane będzie.

[hasła: archiwum sądowe, archiwista, odpis wierzytelny, godziny urzędowania, opłata sądowa]

Art. 2.

Sekretarz Trybunału ma prawo pobierania opłat jedynie:
a) Za odpisy protokołów w sprawach rozwodowych;
b) Za odpisy protokołów opisania stanu przedstawionych testamentów;

c)Za ekstrakty rozkazów prezydialnych prawem z 1833 r. o egzekucji sądowej, mianowicie Tytułem IX o szybkim zadecydowaniu przewidzianych.

Za takowe odpisy i ekstrakty należy sekretarzowi po złotemu od arkusza. Arkusz winien mieć 28 wierszy po 18 sylab, w ten czas, gdy akt na jednym arkuszu nie skończy się. Za podpis, pieczęć i jedwab żadnej opłaty żądać nie może. Ani do odpisów protokołów, ani do ekstraktów rozkazów prezydialnych, o których w niniejszym artykule mowa, nie może być użyty kancelista ani diurnista sądowy, pod karą pieniężną 54 złp, choćby to w godzinach od urzędowania wolnych usku- tecznionym było. Dla czego odpisy takowe robiący poniżej aktu podpisać się winni, pod karą powyższą. Na każdy arkusz odpisu protokołu dzień jeden przeznacza się; zaś ekstrakty rozkazów z Tytułu o szybkim zadecydowaniu pochodzących natychmiast wydane być powinny. Czy to na odpisie, czy na ekstrakcie winna być położona ręką sekretarza taksa niniejszym postanowiona. Niepołożenie taksy karę pieniężną powyższym artykułem wskazaną za sobą pociąga. Opóźnienie wydania osobliwie ekstraktu, prócz takiej samej kary pieniężnej, pociąga nadto zwrot wszelkich szkód, jakie strona z tej okazji ponieść może.

[hasła: Trybunał I Instancji, sekretarz, sprawa rozwodowa, testament, protokoły, wyciągi, egzekucja sądowa, kancelista, diurnista, opłata sądowa]

Art. 3.

Za spisanie oryginalnych protokołów w sprawach rozwodowych, oryginalnych protokołów opisania stanu przedstawionych testamentów, ani za spisanie oryginalnych protokołów i następnie rozkazów prezydialnvch Tytułem X Prawa o egzekucji sądowej przewidzianych, a nawet za jakiekolwiek inne czynności, żadna opłata nie należy sekretarzowi.

[hasła: sekretarz, sprawa rozwodowa, testament, protokoły, egzekucja sądowa, opłata sądowa]

Art. 4.

Urzędnik, któremu obowiązki aktuariusza przy Urzędzie Depozytowym przez Trybunał I Instancji powierzone są, ma prawo pobierania opłat za wydawać się zwykłe na żądanie stron prywatnych ekstrakty depozytowe od każdego arkusza 28 wierszy na każdej stronnicy mieć mającego po złotemu; a jeżeli ekstrakt pół arkusza nie wynosi, 15 gr., rachując w to podpis, pieczęć i jedwab. Niepołożenie taksy lub opóźnienie wydania ekstraktu karę art. 1 wskazaną za sobą pociąga.

[hasła: Trybunał I Instancji, wyciągi, aktuariusz, opłata sądowa, Urząd Depozytowy]

Art. 5.

Rozdział XI rozporządzenia z dnia 5 maja 1826 r. do L. 849 wydanego pod Tytułem Przepisy ogólne, i do niniejszego rozciąga się.

[hasła: rozporządzenie z 5 maja 1826 r. o taksie dla urzędników sądowych]

Działo się na posiedzeniu naszym w Krakowie dnia 26 stycznia 1827 r.

[Podpisy] Wodzicki, Mieroszewski – sekretarz generalny Senatu.

(L.S.)