Wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 24 listopada 1938 r.
sygn. akt II C 830/38

1) Faktyczna ocena sprawy nie podlega dyskusji w postępowaniu kasacyjnym.

2) Rozstrzygnięcie, czy pewną okoliczność należy uznać za udowodnioną i na jakich dowodach należy oprzeć ustalenia faktyczne, pozostawione jest uznaniu niższych instancji i nie podlega kontroli kasacyjnej.

3) Dowód z przesłuchania stron może być dopuszczony dopiero po wyczerpaniu innych dowodów i tylko w celu ich uzupełnienia.

Sąd Najwyższy w składzie:
Przewodniczący: sędzia Sądu Najwyższego M. Grabowski
sędziowie Sądu Najwyższego: K. Baczyński

Fr. Klasa

przy udziale protokolanta aplikanta sądowego J. Grzejewskiego
na posiedzeniu jawnym dnia 24 listopada 1938 r.
w sprawie Agnieszki z Biernatów Bromboszczowej powódki przeciwko Franciszkowi Bromboszczowi pozwanemu przy udziale obrońcy węzła małżeńskiego adwokata dr. Aleksandra Bartika w Krakowie o rozwód małżeństwa
po rozpoznaniu skargi kasacyjnej obrońcy węzła małżeńskiego na wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 12 stycznia 1938 r., sygn. akt II CA 1188/37

skargę kasacyjną oddala i zasądza na rzecz adwokata dr. Aleksandra Bartika, obrońcy węzła małżeńskiego, koszty postępowania kasacyjnego w kwocie 157,50 zł od pozwanego.

Uzasadnienie

Skarga kasacyjna obrońcy węzła małżeńskiego, oparta na obu podstawach z art. 426 k.p.c.¹, nie jest uzasadniona.

Pomija się wywody skargi kasacyjnej, poddające krytyce wyniki postępowania dowodowego tudzież zawierające odmienny stan faktyczny od stanu ustalonego w zaskarżonym wyroku.

Zauważa się przy tym, że faktyczna ocena sprawy nie podlega dyskusji w postępowaniu kasacyjnym tudzież, że rozstrzygnięcie, czy pewną okoliczność należy uznać za udowodnioną i na jakich dowodach ustalenia faktyczne maja być oparte, pozostawione jest uznaniu niższych instancji i uchyla się spod kontroli instancji kasacyjnej (art. 426 i 439 k.p.c.). Według art. XXVII pkt 6 przepisów

¹ Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 29 listopada 1930 r. – Kodeks Postępowania Cywilnego, Dz.U. 1930 nr 83 poz. 651.

Niniejsza publikacja została sfinansowana ze środków Priorytetowego Obszaru Badawczego Heritage w ramach Programu Strategicznego Inicjatywa Doskonałości w Uniwersytecie Jagiellońskim

wprowadzających k.p.c.² pozostaje w mocy rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 grudnia 1897 r.3, o postępowaniu w sprawach małżeńskich wraz z późniejszymi zmianami i uzupełnieniami tudzież ze zmianami przewidzianymi w art. X przepisów wprowadzających k.p.c.

W myśl wstępu do art. X i § 5 art. X przepisów wprowadzających k.p.c. w sprawach małżeńskich niemajątkowych obowiązują przepisy kodeksu postępowania cywilnego, a dowód z przesłuchania stron może być dopuszczony dopiero po wyczerpaniu innych dowodów i tylko w celu ich uzupełnienia.

Sądy niższych instancji zastosowały się do powyższego postanowienia.
Również nieuzasadniona jest podstawa kasacyjna z art. 426 § 1 k.p.c.

Wobec stanu faktycznego ustalonego w zaskarżonym wyroku Sąd Apelacyjny zgodnie z przepisem § 115 k.c.4 przyjął, że zachodzą ważne przyczyny rozwodu małżeństwa z winy pozwanego.

Z tych zasad oddalono skargę kasacyjną.

Rozstrzygnięcie o kosztach polega na §1 ustawy z dnia 2 lutego 1909 r.⁵ oraz § 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 1 kwietnia 1933 r. w sprawie wynagrodzenia adwokatów za czynności zawodowe⁶.

[Przywołane przepisy: art. 426 § 1, art. 439 k.p.c., art. X, art. X § 5, art. XXVII pkt 6 Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 29 listopada 1930 r. – Przepisy wprowadzające Kodeks Postępowania Cywilnego, Dz.U. 1930 nr 83 poz. 652, §115 k.c. z 1811 r., § 1 austriackiej ustawy z 2 lutego 1909 r. dotycząca zwrotu kosztów w razie ustanowienia obrońcy węzła małżeńskiego i odpowiedzialności zastępców stron za należytości, Dz.U.P. 1909 nr 24., § 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 1 kwietnia 1933 r. w sprawie wynagrodzenia adwokatów za czynności zawodowe, Dz.U. 1933 nr 24 poz. 201.]

² Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 29 listopada 1930 r. – Przepisy wprowadzające Kodeks Postępowania Cywilnego, Dz.U. 1930 nr 83 poz. 652.
³ Austriackie rozporządzenie Ministerstwa sprawiedliwości z dnia 9 grudnia 1897 r. tyczące się postępowania w sprawach spornych małżeńskich, Dz.U.P. 1897 nr 283.
⁴ Allgemeines bürgerliches Gesetzbuch für die gesammten deutschen Erbländer der Oesterreichischen Monarchie, Justizgesetzsammlung 1811 nr 946. Oficjalny tekst polski: Powszechna księga ustaw cywilnych dla wszystkich krajów dziedzicznych niemieckich Monarchii Austryackiej, Wiedeń 1811, cz. I-III.
⁵ Austriacka ustawa z 2 lutego 1909 r. dotycząca zwrotu kosztów w razie ustanowienia obrońcy węzła małżeńskiego i odpowiedzialności zastępców stron za należytości, Dz.U.P. 1909 nr 24.
⁶ Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 1 kwietnia 1933 r. w sprawie wynagrodzenia adwokatów za czynności zawodowe, Dz.U. 1933 nr 24 poz. 201.

Niniejsza publikacja została sfinansowana ze środków Priorytetowego Obszaru Badawczego Heritage w ramach Programu Strategicznego Inicjatywa Doskonałości w Uniwersytecie Jagiellońskim