Wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 29 listopada 1927 r.
sygn. akt III R 855/27

1) Zarzut sprawy osądzonej może być tylko wówczas uwzględniony, gdy zachodzi tożsamość sprawy, tak co do osób wiodących spór, jak i co do przedmiotu sporu.

2) Nie ma tożsamości sprawy, gdy żądanie skarg w obu danych sporach opiera się na innej podstawie faktycznej i prawnej.

Sąd Najwyższy jako sąd rewizyjny
pod przewodnictwem Prezesa Sądu Najwyższego Dworskiego,
a w obecności sędziów Sądu Najwyższego dr. Rutkowskiego i dr. Wawrzkowicza jako sędziów,
w sprawie Ignacego Klimka w Przysiółku Gackim 54, poczta Bolechowice obok Zelkowa pod Krakowem, powoda, zastąpionego przez adwokata dr. Salo Teppera w Krakowie-Podgórzu, ul. Lwowska 9, a następnie przez adwokata dr. Karola Bocheńskiego w Krakowie, ul. Szczepańska 1,
przeciw Karolowi Dolinie, synowi Marianny w Zelkowie, poczta Bolechowice obok Krakowa, pozwanemu, zastąpionemu przez adwokata dr. Joachima Arnholda w Krakowie, ul. Grodzka 62,
o uznanie i wpis prawa własności 4/16 części realności lwh 54 księgi gruntowej gminy

katastralnej Zelków itd. z.p.n.¹,
na rekurs rewizyjny pozwanego od uchwały Sądu Apelacyjnego w Krakowie jako sądu rekursowego z dnia 24 sierpnia 1927 r., sygn. akt II R 161/27, którą uchwałę Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 2 marca 1927 r., sygn. akt XI Cg 2756/26 na rekurs powoda w ten sposób zmieniono, że nie uwzględniono podniesionego przez pozwanego zarzutu sprawy osądzonej i uchylono zawarte w tej uchwale orzeczenie o kosztach sporu,
postanowił:

nie uwzględnić rekursu.

Uzasadnienie

Pozwany zwalcza zaskarżoną uchwałę zarzutem mylnej rzekomo oceny niniejszej sprawy pod względem prawnym przez sąd rekursowy. Zarzut ten nie jest jednak słuszny, a oparty na tym zarzucie rekurs nie jest uzasadniony.

¹ Znaczenie nieustalone.

Niniejsza publikacja została sfinansowana ze środków Priorytetowego Obszaru Badawczego Heritage w ramach Programu Strategicznego Inicjatywa Doskonałości w Uniwersytecie Jagiellońskim

Zarzut sprawy osądzonej może być tylko wówczas uwzględniony, gdy zachodzi tożsamość sprawy, tak co do osób spór wiodących, jak i co do przedmiotu sporu. Nie ma tożsamości sprawy, gdy żądanie skarg w obu danych sporach polega na innej zasadzie faktycznej i prawnej.

Ponieważ w niniejszym wypadku, jak to słusznie i zgodnie ze stanem rzeczy wynikającym z akt niniejszego sporu i z akt sporu III C 481/20 sąd rekursowy w pobudkach zaskarżonej uchwały zauważył, że umowa, na której powód swe żądanie w niniejszym sporze opiera, nie pokrywa się w całości co do swej treści z treścią umowy twierdzonej w skardze III C 481/20, przeto wobec braku tożsamości sprawy co do zasady faktycznej i prawnej obu tych sporów, nie można zasadnie twierdzić, by w sporze III C 481/20 orzeczono o tym samym żądaniu, które jest przedmiotem obecnego sporu.

Zaskarżona uchwała jest zatem słuszna i zgodna z aktami sporu i z przepisami prawa (§ 411 k.p.c.²) należycie uzasadniona, a wywodami rekursu nie odparta.

Nie uwzględniono zatem nieuzasadnionego rekursu.

[Przytoczone przepisy: § 411 k.p.c. z 1895 r.]

² Austriacka ustawa z dnia 1 sierpnia 1895 r. o postępowaniu sądowem w cywilnych sprawach spornych (Procedura cywilna), Dz.U.P. 1895 poz. 113.