Wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 11 kwietnia 1922 r.
sygn. akt III Rw 791/22

1) Przyczynę rewizyjną stanowi tylko wadliwość postępowania w II instancji.
2) Sąd II instancji nie musi powtarzać dowodów przeprowadzonych w I instancji, jeżeli nie ma wątpliwości co do zasadności ustaleń zaczepionego wyroku.

Sąd Najwyższy jako sąd rewizyjny
pod przewodnictwem sędziego Sądu Najwyższego dr. Dbałowskiego, a w obecności sędziów Sądu Najwyższego dr. Bresiewicza i Stefki jako sędziów w sprawie Antoniego Krzysicy, gospodarza w Woli Batorskiej, powoda, zastąpionego przez adwokata dr. Karola Lewandowskiego,
przeciw Katarzynie z Firlitów Krzysicowej, gospodyni w Woli Batorskiej i Janowi Krzysicy, gospodarzowi w Grojcu, pozwanym, zastąpionym przez adwokata dr. Zygmunta Grünzweiga,
o uznanie kontraktu kupna-sprzedaży z dnia 7 grudnia 1920 r. za bezskuteczny i hipoteczne przeniesienie prawa własności realności pod lwh 716 w Woli Batorskiej, z powodu rewizji powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie jako sądu odwoławczego z dnia l stycznia 1922 r., sygn. akt IV Bc 286/21, którym na odwołanie powoda zmieniono częściowo, a przeważnie zatwierdzono wyrok Sądu Okręgowego cywilnego w Krakowie z dnia 1 września 1921 r., sygn. akt XI Cg 223/21, na posiedzeniu niejawnym orzekł:

1) nie uwzględnia się rewizji,
2) powód powinien zapłacić pozwanym koszta przewodu rewizyjnego w ilości 1.095 marek w ciągu dni czternastu pod surowością przymusowego ściągnięcia.

Uzasadnienie

Podniesiona w rewizji przyczyna rewizyjna z § 503 pkt 2 k.p.c.¹ nie jest uzasadniona.

Przyczynę tę może bowiem przedstawić tylko wadliwość postępowania w II instancji, a niepowtórzenie dowodów, przeprowadzonych w sądzie I instancji nie uzasadnia takiej wady. Sąd II instancji powtarza dowody, jeżeli ma wątpliwość co do zasadności ustaleń zaczepionego wyroku (§ 488 ust. 1 k.p.c.), a nie potrzebuje ich powtarzać, gdy takiej wątpliwości nie ma.

¹ Austriacka ustawa z dnia 1 sierpnia 1895 r. o postępowaniu sądowem w cywilnych sprawach spornych (Procedura cywilna), Dz.U.P. 1895 poz. 113.

Niniejsza publikacja została sfinansowana ze środków Priorytetowego Obszaru Badawczego Heritage w ramach Programu Strategicznego Inicjatywa Doskonałości w Uniwersytecie Jagiellońskim

Dalsze wywody rewizji odnoszą się do mniemanej wadliwości postępowania w Sądzie Okręgowym, które nie podpada pod powołaną przyczynę rewizyjną.

Orzeczenie o kosztach przewodu rewizyjnego opiera się na przepisach §§ 50 i 41 k.p.c.

[Przytoczone przepisy: § 41, § 50, § 488 ust. 1, § 503 pkt 2 k.p.c. z 1895 r.]

Niniejsza publikacja została sfinansowana ze środków Priorytetowego Obszaru Badawczego Heritage w ramach Programu Strategicznego Inicjatywa Doskonałości w Uniwersytecie Jagiellońskim