Niniejsza publikacja została sfinansowana ze środków Priorytetowego Obszaru Badawczego Heritage w ramach Programu Strategicznego Inicjatywa

Doskonałości w Uniwersytecie Jagiellońskim

Wyrok Sądu Najwyższego

z dnia 9 lipca 1928 r.
sygn. akt III Rw 1547/28

Jeżeli rewizja nie przytacza żadnych przyczyn rewizyjnych i jeżeli badanie akt sprawy z urzędu nie daje podstawy do podważania wyroku sądu odwoławczego, Sąd Najwyższy nie może uwzględnić rewizji.

Sąd Najwyższy jako sąd rewizyjny
pod przewodnictwem Prezesa Sądu Najwyższego Dworskiego,
a w obecności sędziów Sądu Najwyższego Dbałowskiego i dr. Warzkowicza jako sędziów,
w sprawie Stanisławy ze Szkrabalów Waśniowskiej w Katowicach, ul. Kochanowskiego 6, powódki, zastąpionej przez adwokata dr. Toczewskiego w Krakowie,
przeciw Marianowi Waśniewskiemu, byłemu nauczycielowi w Warszawie, ul. Płocka 46, pozwanemu,
o unieważnienie małżeństwa,
wskutek rewizji obrońcy węzła małżeńskiego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie jako sądu odwoławczego z dnia 11 kwietnia 1928 r., sygn. akt II Bc 248/28, którym tenże sąd na odwołanie obrońcy węzła małżeńskiego zatwierdził wyrok Sądu Okręgowego cywilnego w Krakowie z dnia 17 stycznia 1928 r., sygn. akt I Cg 368/27,
na posiedzeniu niejawnym orzekł:

1) nie uwzględnić rewizji,
2) przysądzić obrońcy węzła małżeńskiego adwokatowi dr. Władysławowi

Chrząszczyńskiemu w Krakowie koszty postępowania rewizyjnego w kwocie 20 zł, które mu pozwany w dniach czternastu pod rygorem egzekucji ma zapłacić.

Uzasadnienie

Rewizja obrońcy węzła małżeńskiego nie przytacza żadnych przyczyn

rewizyjnych, a gdy także i badanie akt sprawy z urzędu nie dało podstawy do uważania rozstrzygnięcia Sądu Apelacyjnego za nieuzasadnione, nie mógł Sąd Najwyższy rewizji uwzględnić.

Orzeczenie o kosztach urosłych dla obrońcy węzła małżeńskiego z powodu

wniesienia rewizji opiera się na przepisie § 1 ustawy z dnia 2 lutego 1909 r.1

1 Austriacka ustawa z 2 lutego 1909 r. dotycząca zwrotu kosztów w razie ustanowienia obrońcy węzła małżeńskiego i odpowiedzialności zastępców stron za należytości, Dz.U.P. 1909 nr 24.