Wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 18 kwietnia 1923 r.
sygn. akt III Rw 1619/22

Podważanie ustaleń faktycznych sądów niższej instancji jest niedopuszczalne w postępowaniu rewizyjnym.

Sąd Najwyższy jako sąd rewizyjny
pod przewodnictwem sędziego Sądu Najwyższego Błonarowicza, a w obecności sędziów Sądu Najwyższego dr. Mierzeńskiego i Fedyńskiego jako sędziów,
w sprawie Franciszka Brzeskiego i Bronisławy Brzeskiej zamężnej Sądlowej w Gawłowie, powodów, zastąpionych przez adwokata dr. Zopotha, przeciw Ludwikowi Turlejowi i Cecylii Turlejowej w Gałwowie, pozwanym, zastąpionym przez adwokata dr. Grunzweiga,
o uznanie kontraktu kupna i sprzedaży gruntu z.p.n.1,
wskutek rewizji pozwanej Cecylii Turlejowej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie jako sądu odwoławczego z dnia 25 lutego 1922 r., sygn. akt II Bc 451/21, którym na odwołanie tej samej pozwanej zatwierdzono wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 4 października 1921 r., sygn. akt XI Cg 154/20, na posiedzeniu niejawnym orzekł:

nie uwzględnia się rewizji.

Uzasadnienie

Rewizja zaczepia wyrok sądu odwoławczego z przyczyn rewizyjnych z § 503 pkt 2 i 4 k.p.c.2, jednakowoż bezpodstawnie.

Przyczyna rewizyjna z § 503 ust. 4 k.p.c. nie została wcale wedle ustawy wywiedziona, gdyż w uzasadnieniu tej przyczyny rewizyjnej zwalcza rewidująca jedynie ustalenie sądów niższych, że ona jako właścicielka połowy spornej realności wspólnie z mężem pierwpozwanym Ludwikiem Turlejem tę realność powodom sprzedała i twierdzi, że ona żadnej umowy o kupno-sprzedaż spornej realności z powodami nie zawierała. To w postępowaniu rewizyjnym niedopuszczalne zaczepianie niższo sądowych ustaleń nie zdoła wcale uzasadnić powołanej przyczyny rewizyjnej § 503 pkt 4 k.p.c. Niedokładności postępowania dopatruje się rewidująca

¹ Znaczenie nieustalone.
² Austriacka ustawa z dnia 1 sierpnia 1895 r. o postępowaniu sądowem w cywilnych sprawach spornych (Procedura cywilna), Dz.U.P. 1895 poz. 113.

Niniejsza publikacja została sfinansowana ze środków Priorytetowego Obszaru Badawczego Heritage w ramach Programu Strategicznego Inicjatywa Doskonałości w Uniwersytecie Jagiellońskim

w tym, że nie zbadano zarzutu nieważności umowy z § 879 ust. 4 k.c.3 Z tym zarzutem rewidująca przy rozprawie przed sądem I instancji co do swej osoby wcale nie występowała, lecz podniósł ten zarzut jedynie pierwpozwany, który przeciw wyrokowi sądu I instancji wcale apelacji nie wnosił i co do którego zresztą zarzutu należycie zbadany i w motywach sądów niższych odparty został, tak iż nie zachodzi żadna potrzeba dalszego badania tego zarzutu. Podniesiony zatem przez pozwaną zarzut niedokładności rozprawy był całkiem bezpodstawny.

Odsyłając rewidującą zresztą do trafnych ze stanem sprawy i z przepisami ustawy godnych pobudek wyroku sądu odwoławczego, należało pozostawić nieuzasadniona rewizję bez skutku.

Pominięto orzeczenie o kosztach przewodu rewizyjnego, ponieważ przeciwnicy rewidującej odpowiedzi nie wnieśli.

[Przytoczone przepisy: § 503 pkt 2 i 4 k.p.c. z 1895 r., § 879 ust. 4 k.c. z 1811 r.]

³ Allgemeines bürgerliches Gesetzbuch für die gesammten deutschen Erbländer der Oesterreichischen Monarchie, Justizgesetzsammlung 1811 nr 946. Oficjalny tekst polski: Powszechna księga ustaw cywilnych dla wszystkich krajów dziedzicznych niemieckich Monarchii Austryackiej, Wiedeń 1811, cz. I-III.