Statuty Kolegium Prawników (Collegium Iuridicum) Uniwersytetu Krakowskiego z 1719 r.

Edycja: Leges et statuta Collegii Juridici almae Universitatis Cracoviensis, w: P. Burzyński, Nauka prawa w Uniwersytecie Krakowskim w ciągu czasu od r. 1364 do r. 1795. Wyimek z dziejów tego uniwersytetu opracowany na pierwotnych źródłach, z których dotąd nie drukowane a ważniejsze wraz z nim wychodzą, „Czasopismo Poświęcone Prawu i Umiejętnościom Politycznym”, 2, 1864, z. 5, s. LIX.

STATUTUM XXIII.

De Charitate mutua.

Qvemadmodum sine via pervenit nullus, qvo tendit, ita sine charitate, qvae via est, non ambulare possumus sed errare, (can. Charitas, dist. 2. de Poenit). Ut igitur recte in omnibus ambulemus et ne in qvopiam erremus; statuimus qvatenus in nobis mutua charitas [qvae est omnium bonorum radix (can. Qvia radix. loc. cit.)] servetur. Nos invicem, non propter aliquas utilitates, non propter Affinitates vel Consangvinitates, sed propter hoc tantum, qvod (jux. d. can. Chartas. §. Proximos). Naturae Nostrae simus participes diligamus. Nihil in Nobis nocendi cupiditate fiat, sed omnia consulendi charitate nihil immaniter, nihil inhumaniter, (can. Prodest. 2. 3. 9. 1). Nunqvam a Nobis etiam in adversis (qvae Deus avertat) charitas recedat; qvia eo ipso, si a Nobis, etiam in illis recederet, simulata foret. (can. Ficta charitas. d. dist. 2. de Poenit.) semper maneat; qvia alias qvae aliqvando deseri potuit, nunqvam vera fuit. (can. Charitas qvae. loc. cit.) radicetur in Nobis, sic omnia mala eradicabuntur. Ubi enim charitas radicata est, ibi nihil mali esse potest. (can. Radicata. d. dist. 2. de Poenit). [hasła: miłość wzajemna]